Hoe wordt een nekhernia behandeld?
Een nekhernia kan conservatief of operatief worden behandeld. Vaak wordt er voor de conservatief oplossing, fysiotherapie gekozen. Wanneer deze benadering niet genoeg resultaat oplevert of wanneer er sprake is van een ernstige situatie zal er chirurgische interventie plaats vinden. Na deze interventie is revalidatie noodzakelijk om de stabiliteit op te trainen en de mobiliteit en flexibiliteit van de wervelkolom te behouden.
Tijdens de conservatieve behandeling evalueert de fysiotherapeut de pijnlijke bewegingen. Rust in combinatie met bewegen is de juiste behandeling. De oefeningen en levensstijladviezen dienen de nucleus (kern van tussenwervelschijf) terug in de oorspronkelijk positie te bewegen. Wanneer de kern minder ver uitpuilt zullen de klachten afnemen en de bewegelijkheid toenemen. Op dit moment zal het weefsel aan de achterkant van de tussenwervelschijf gaan herstellen, om op deze manier een her-uitstulping te voorkomen.
Klachtenvrij is niet direct probleemvrij. Men zal de stabiliteit oefeningen nog een tijd moeten voortzetten om optimaal resultaat te behalen en te behouden. Op het moment dat men de stabiliteit van de nek op een bepaald niveau heeft. Is het belangrijk om de nek soepel te houden om nekklachten te voorkomen.
Wat is een nekhernia?
Een nekhernia ofwel een cervicale discus hernia is een uitstulping van de kern (nucleus) van de tussenwervelschijf (discus) in de nek. De wetenschappelijke term is Hernia nuclei pulposi.
Wanneer de nek naar voren buigt, komen de wervels aan de voorkant van de wervelkolom dichterbij elkaar en komt op dat punt de tussenwervelschijf (discus) onder druk te staan. Dit zorgt ervoor dat de nucleus naar achter wordt geduwd. Wanneer deze belasting te hoog of te langdurig plaats vindt, kan er schade ontstaan aan de kraakbenige ring. Wanneer deze kraakbenige ring scheurt, kan de nucleus gaan uitpuilen en is er sprake van een ‘discus bulging’. Wanneer deze uitpuiling verder toeneemt, spreekt men van een discus hernia.
Anatomie van de nek
De wervelkolom bestaat uit meerdere op elkaar gestapelde botstukken: de wervels. De wervels hebben in het midden een groot gat en in het verlengde van elkaar vormen deze gaten het spinale kanaal. Door dit kanaal loopt het ruggenmerg en de zenuwen. Elke wervel is verbonden met de wervel erboven en de wervel eronder via de ‘tussenwervelschijven’(discus). Deze tussenwervelschijven zijn kraakbenige ringen met in het midden een bewegelijke/vloeibare kern: de nucleus. De kraakbenige ring zorgt ervoor dat de nucleus niet naar buiten kan bewegen.
Wat zijn de symptomen van een nekhernia?
Een nekhernia is een uitstulping van een breuk van de tussenwervelschijf. Bij een breuk komt de kern (nucleus) van de tussenwervelschijf naar buiten en kan deze compressie geven op de zenuwbanen. Dit kan verschillende klachten veroorzaken. Vaak heeft men last van nekpijn aan één zijde van de nek. In sommige gevallen zit de pijn centraal of aan beide zijde van de nek. Ook kan men last hebben van uitstralende pijn in één of naar beide armen met zelfs tintelingen, hoofdpijnklachten, voosheid en/of krachtverlies. Deze uitstralende pijn kan tot aan de hand lopen. Dit is afhankelijk van de locatie van de nekhernia, omdat die bepaalt welke zenuwbaan onder compressie komt te staan. Vaak is er een bewegingsbeperking van de nek.
Wat zijn de verschillende oorzaken van een nekhernia?
Er zijn verschillende activiteiten die, wanneer langdurig aangehouden of krachtig ingezet, een discus bulging of zelfs een discus hernia kunnen veroorzaken. Deze zijn: het buigen van de nek naar voren, een slechte houding (ingezakt), activiteiten waarbij de armen voor het lichaam worden gehouden en tillen. Het draaien of zijwaarts buigen van de nek kan ook bijdragen aan het ‘overbelasten’ van 1 zijde van de discus. In sommige gevallen kan de aandoening door een banale activiteit worden veroorzaakt, zoals niezen of een klein voorwerp oppakken.
Wanneer de discus bulging op deze manier wordt veroorzaakt is het duidelijk dat de discus langdurige overbelast is geweest en dit net te veel belasting was. Ook kan langdurig slapen in een verkeerde houding een discus bulging als gevolg hebben.
De pijnklacht kan geprovoceerd worden door lezen, rijden, tv kijken, werken achter de computer, etc. Ontdek hier wat de beste houding achter de computer is. Ook kunnen armactiviteiten (koken, stofzuigen etc.), langdurig zitten (onderuitgezakt), tillen en bepaalde nek bewegingen de klachten doen toenemen. Hoesten en niezen kan ook provocerend zijn. De meeste personen ervaren ook klachten (stijfheid) wanneer ze ‘s morgens wakker worden.
Deze factoren dragen bij aan het ontstaan van een nekhernia
Bijdragende factoren in het ontwikkelen van een nekhernia kunnen zijn:
- Slechte houding,
- Gewricht stijfheid,
- Spierzwakte,
- Blessuregeschiedenis van de nek,
- Slechte hef- en tiltechniek (Dit is de beste tiltechniek)
- Een levensstijl waarbij men veel zit (passief) of lichamelijk zwaar werk verricht (overbelasting).
Meestal zien we dat artrose tot verzwakking van de kraakbenige ring zorgt. Door deze verzwakking wordt de kans op een breuk van de tussenwervelschijf groter met als mogelijk gevolg de hernia (uitstulping van de kern). Vaak zien we dat bij de meeste mensen met een cervicale hernia de spierconditie niet optimaal is. De spieren werken niet goed samen of zijn te zwak, met als gevolg meer druk op de tussenwervelschijf en meer kans op een hernia.
Hoe wordt de diagnose van een nekhernia gesteld?
De diagnose kan worden gesteld door een fysiotherapeut of een arts. Een MRI scan of een CT scan kan worden gebruikt om de diagnose te bevestigen. Bekijk hier een onderzoek over de nekhernia.
