Bij een carpaal tunnel syndroom ervaar jij pijn na het doen van activiteiten. De klacht is erger wanneer men krachtverlies ervaart in de hand. Snel behandelen van deze aandoening kan positieve gevolgen hebben in de duur van het herstelproces. Het is dus slim bij pijnklachten in de pols of hand activiteiten te verminderen, zodat de klachten niet erger worden.
(Ook bekend als: CTS)
Symptomen & behandeling bij het carpaal tunnel syndroom
Dit ga jij over het carpaal tunnel syndroom ontdekken:
Hoe wordt het carpaal tunnel syndroom behandeld?
Wat is een carpaal tunnel syndroom?
Hieraan kun jij herkennen dat je last hebt van deze aandoening.
Dit zijn mogelijke oorzaken waardoor de blessure ontstaat.
Op deze manier wordt de diagnose gesteld.
Hoelang duur het herstel? En welke activiteiten moet jij vermijden?
Hoe wordt het carpaal tunnel syndroom behandeld?
De meeste personen met deze blessure kunnen goed behandeld worden met adequate fysiotherapie. Deze behandeling bevat onder andere het vaststellen en corrigeren van verschillende factoren die mogelijk hebben bijgedragen aan het ontstaan van dit verschijnsel.
Het succes van de behandeling wordt sterk bepaald door de samenwerking met de patiënt. Dit komt voornamelijk omdat de patiënt de pols genoeg moet laten rusten nadat hij activiteiten heeft uitgevoerd die de pijn doen toenemen. Deze benadering blijft van kracht totdat de patiënt klachtenvrij is.
Welke fysiotherapeutische behandelmethodes kunnen worden toegepast?
Manuele ‘hands-on’ fysiotherapeutische behandeling zoals massage, triggerpointtherapie, gewrichtsmobilisatie, dry needling therapie, stretching, easytaping, medical taping, neurale stretching en elektrotherapie, kunnen bijdrage aan het verminderen van de spierspanning zodat de druk op de zenuw afneemt. Ook zijn rek en strek oefening erg belangrijk in het revalidatie proces. Bijkomend kan Anti-inflammatoire/ontstekingsremmende medicatie het helingsproces bevorderen, door de pijn en zwelling te verminderen die gepaard gaat met de inflammatie. Wanneer de klachten niet verminderen met fysiotherapie kan chirurgische interventie aangewezen zijn.
Wat is het carpaal tunnel syndroom?
Het Carpaal tunnel syndroom is een aandoening dat wordt gekarakteriseerd door druk op de nervus medianus (zenuw) ter hoogte van de pols.Het carpale tunnel syndroom van dan ook onder polsklachten. Wanneer er na gevolg van een trauma/schade, zwelling en ontsteking optreedt van structuren in de tunnel, resulteert dit in een vernauwing van de opening. Deze vernauwing geeft compressie op de nervus Medianus met het carpaal tunnel syndroom als gevolg.
Dit syndroom kan op elke leeftijd ontstaan. Het wordt echter vaker gezien bij personen boven de 50 jaar. Ook treft het vaker vrouwen en de dominante hand. In sommige gevallen kunnen beide handen aangedaan zijn.
Anatomie van de pols
De pols bestaat uit een verschillende kleine botten die de handwortelbeentjes worden genoemd. Deze botstukken zijn door ligamenten (banden) en een peesplaat met elkaar verboden. Door deze verbindingen loopt een opening: de carpaal tunnel. In deze tunnel lopen verschillende spieren die zorgen voor het buigen van de pols en de hand. Ook loopt de nervus Medianus door deze opening. Deze zenuw zorgt voor het gevoel in de hand en het aansturen van de handbewegingen.
Wat zijn Tekens & symptomen van deze blessure?
De meeste personen met het carpaal tunnel syndroom ontwikkelen gradueel klachten. In het begin heeft men last van een pijnlijk gevoel in de pols en de hand, nadat men bepaalde activiteiten heeft uitgevoerd. Het pijnlijke gevoel is voornamelijk ’s nachts of ’s morgensvroeg aanwezig. Wanneer deze aandoening verergert, zal de pijnfrequentie toenemen. Men heeft meer last gedurende alledaagse activiteiten.
Pijnlijke activiteiten kunnen zijn: het dragen van een tas, een hand schudden of het gebruiken van een computer. Ook kan men last hebben van krachtverlies en een voos of tintelend gevoel in de duim en vingers (met uitzondering van de pink). In sommige gevallen kan het syndroom geassocieerd zijn met nekklachten of bovenrugklachten. Ten slotte kan in ernstige gevallen een duidelijke vermindering van de omvang van de duimspier (duimmuis) zichtbaar zijn.
Het negeren van symptomen/klachten kan er voor zorgen dat het probleem chronisch wordt. Een onmiddellijke, gepaste behandeling van een carpaal tunnel syndroom is essentieel voor snel herstel. Wanneer de aandoening eenmaal chronisch is, verloopt het helingsproces veel trager.
Wat zijn de oorzaken?
Het carpaal tunnel syndroom wordt typisch veroorzaakt door activiteiten die de structuren in de carpaal tunnel overbelasten. Deze activiteiten kunnen zijn: golf, racket sport, schilderen, schoonmaken (uitwringen van doeken), metselen, naaien en computer werk. Ook kan de oorzaak liggen in activiteiten waarbij veel grijpkracht nodig is. Personen met diabetes, artritis of zwangere vrouwen hebben een smallere carpaal tunnel. Hierdoor is er een grotere kans dat zij het carpaal tunnel syndroom ontwikkelen.
Factoren die bijdrage aan het ontstaan van deze polsklacht
Behalve de bovengenoemde oorzaken, zijn er ook nog verschillende factoren die een bijdrage kunnen leveren bij het ontwikkelen van deze aandoening. Deze bijdragende factoren kunnen zijn:
- Een plotse toename van sportbelasting,
- Spierzwakte,
- Slechte sporttechniek of -materiaal,
- Een bijkomend letsel in de nek,
- Bovenrug en zenuwen.
Hoe wordt de diagnose gesteld?
De diagnose kan worden gesteld door een fysiotherapeut of een arts. De fysiotherapeut en arts stellen de diagnose aan de hand van verschillende testen en het verhaal van de patiënt. Daarnaast komt het voor dat in sommige gevallen een EMG (Elektromyografie) nodig is om de diagnose te bevestigen.
Wat is de prognose?
De prognose is afhankelijk van ‘duur’ van het letsel. Indien de aandoening een paar weken geleden is begonnen, kan men binnen een aantal weken herstellen. Wanneer de aandoening chronisch of ernstiger is, kan de revalidatie langer dan 6 maanden in beslag nemen. Vroege fysiotherapeutische behandeling is essentieel voor snel herstel.
Activiteiten die moeten worden vermeden in verband met het heel proces
Activiteiten die de flexorspieren (buigers) van de pols en de hand veel belasten moeten zo min mogelijk worden uitgevoerd. Deze activiteiten zijn: het openen van potjes, ‘gripsporten’ (golf, tennis, gymnastiek, gewichtheffen etc.), grijp- en gooiactiviteiten en dragen of optillen van zware voorwerpen. Indien de pols meer rust krijgt, kan het lichaam het helingsproces inzetten. Wanneer de patiënt de activiteiten pijnvrij kan uitvoeren, mag de belasting gradueel worden opgevoerd zonder dat de symptomen toenemen.
Bekijk hier een onderzoek over het Carpaal tunnel syndroom.
