Hoe wordt het syndroom van De Quervain behandeld?
De meeste personen met het syndroom van de quervain kunnen goed behandeld worden met adequate fysiotherapie. Deze behandeling bevat onder andere het vaststellen en corrigeren van verschillende factoren die mogelijk hebben bijgedragen aan het ontstaan van dit verschijnsel.
Welke fysiotherapeutische behandeling wordt toegepast?
Vroege fysiotherapeutische behandeling is essentieel voor snel herstel van het syndroom van de quervain. Manuele ‘hands-on’ fysiotherapeutische behandeling zoals: massage, Dry Needling therapie, Triggerpointtherapie, gewrichtsmobilisatie, stretchen, easytaping, medical taping, koelen, immobilisatie met een brace, gerichte oefentherapie en elektrotherapie, kunnen bijdrage aan het helingsproces en de functie verbeteren.
Bijkomend kan Anti-inflammatoire/ontstekingsremmende medicatie het helingsproces bevorderen, door de pijn en zwelling te verminderen die gepaard gaat met de het inflammatie-beeld. Wanneer de klachten niet voldoende afnemen met conservatieve behandelingen kan chirurgische interventie nodig zijn, opgevolgd door fysiotherapeutische revalidatie.
Wat bepaalt het succes van de behandeling?
Het succes van de behandeling wordt sterk bepaald door de samenwerking met de patiënt. Dit komt voornamelijk doordat de patiënt de eerste vinger genoeg moet laten rusten nadat hij activiteiten heeft uitgevoerd die de pijn doen toenemen. Deze benadering blijft van kracht totdat de patiënt klachtenvrij is. Activiteiten die de pezen van de duim zwaar belasten moeten zo min mogelijk worden uitgevoerd.
Deze activiteiten zijn: het openen van potjes, ‘gripsporten’ (golf, tennis, gymnastiek, gewichtheffen etc.), grijp- en gooiactiviteiten en dragen of optillen van (zware) voorwerpen etc. Indien de duim meer rust krijgt, kan het lichaam het helingsproces inzetten. Wanneer de patiënt de activiteiten pijnvrij kan uitvoeren, mag de belasting gradueel worden opgevoerd zonder dat de symptomen toenemen.
Waarom jij tekens en symptomen niet mag negeren tijdens de revalidatie
Het negeren van symptomen/klachten van het syndroom van de quervain kan er voor zorgen dat het probleem chronisch wordt. Een onmiddellijke, gepaste behandeling van deze blessure is essentieel voor snel herstel. Wanneer de aandoening eenmaal chronisch is, verloopt het helingsproces veel trager.
Wat is het syndroom van de quervain?
Het syndroom van de Quervain is een relatief veel voorkomend overbelastingsletsel van de pezen in de peesschede (=peesloge van De Quervain) van de duim (eerste vinger). Deze aandoening wordt gekenmerkt door een inflammatie-beeld met pijn, zwelling en mogelijk beperking van één of meer pezen van de duim.
Wanneer deze twee spieren aanspannen komen de pezen op spanning te staan. Ook kunnen ze tegen het botachtige uitsteeksel aan de duimzijde van de pols aan schuren. Wanneer deze aanspanning overmatig plaats vindt en resulteert in overbelasting kan er schade en irritatie een deze twee pezen ontstaan en spreken we van bovenstaande aandoening.
De anatomie van de pols
De voorarm bestaat uit 2 lange botten, genaamd het spaakbeen (=radius) en de ellepijp (=ulna). Deze 2 botten verbinden zich ter hoogte van de pols met verschillende kleine botten die de handwortelbeentjes worden genoemd. Deze zorgen vervolgens voor verbinding met de botstukken van de vingers. Verschillende spieren (afkomstig van de onderarm) zorgen voor bewegingen en stabiliteit van de eerste vinger. Twee van deze spieren zijn de abductor pollicis longus en extensor pollicis brevis, deze zorgen voor zijwaarts(=abductie) en naar boven bewegen(=extensie) van deze vinger. Ook hebben ze een belangrijke rol in de grijpfunctie van deze vinger.
Wat zijn de oorzaken & klachten?
Het het syndroom van de quervain ontstaat meestal door overbelasting en soms door acuut letsel (zoals een val) van de duimpezen aan de handrug-/duimzijde van de pols. Belastende activiteiten kunnen zijn: golf, bowlen, roeien, verven, houthakken, schrijven, PC werk etc. Kortom activiteiten waarbij er een sterke grijpkracht uitgevoerd moet worden door de vingers. Dit letsel treft meer vrouwen dan mannen en komt vaak voor tijdens de zwangerschap en/of in combinatie met artrose.
De polsklachten ontwikkelen zich gradueel met de tijd. De klachten kunnen beginnen met een stijf gevoel aan de handrug zijde van de pols en de eerste vinger na een belastende activiteit. Deze klacht kan ’s nachts voelbaar zijn of vroeg in de ochtend en verdwijnt meestal wanneer het lichaam heeft bewogen. Wanneer de situatie verergert, zal men dagelijks een doffe, branderige pijn ervaren bij activiteiten van de eerste vinger en pols, zoals: het dragen van de boodschappen, potjes open draaien, gebruiken van de computer etc.
De duim (ter hoogte van de aangedane peesschede) is drukgevoelig en de pijn kan uitstralen naar de onderarm. Ook kan er sprake zijn van lokale zwelling en crepitaties. In sommige gevallen heeft men last van tintelingen en zwakte van de eerste vinger en pols. Dit presenteert zich als grijpkracht verlies met als gevolg het laten vallen van voorwerpen.
Hoe wordt de diagnose van het syndroom van De Quervain gesteld?
De diagnose kan worden gesteld door een fysiotherapeut of een arts. Een diagnostische test is de test van Finkelstein . Deze test gaat alsvolgt:
Maak een vuist met uw duim onder uw vingers. Beweeg nu de hand/pols weg van uw duim, richting pinkzijde. Indien er pijn ontstaat ter hoogte van de duimbasis naar boven uitstralend, is de diagnose van een De Quervain syndroom waarschijnlijk. Verder onderzoek zoals een echo kan in sommige gevallen nodig zijn om de ernst van de situatie te bepalen.
Wat is de prognose bij deze aandoening?
De prognose is afhankelijk van ‘duur’ van het letsel. Indien de aandoening een paar weken geleden is begonnen, kan men binnen een aantal weken herstellen. Wanneer de aandoening chronisch of ernstiger is, kan de revalidatie van het syndroom van de quervain langer dan 6 maanden in beslag nemen.
Bekijk hier een onderzoek over het syndroom van De Quervain.
