Bekijk de video over de golfarm?
(Ook bekent als: Golferselleboog, Flexor carpi radialis brevis tendinopathie, Pronator tendinopathie)
Een golferselleboog is een veel voorkomende blessure en vergelijkbaar met een tenniselleboog. De blessure komt veel voor bij mensen tussen de 40 en 60 jaar oud. Bij deze blessure ervaar jij pijn aan de binnenkant van de elleboog. De meeste mensen hebben niet snel door dat zij een golferselleboog hebben. De reden hiervoor is dat veel mensen ervan uit dat de pijn in de elleboog vanzelf weggaat. Gaat deze pijn niet weg, dan is het belangrijk om deze pijn niet te negeren. Dit kan namelijk leiden tot chronische problemen!
Wat is een golferselleboog?
Een golferselleboog is een relatief veel voorkomende blessure die pijn veroorzaakt aan de binnenkant van het ellebooggewricht. Deze aandoening is vergelijkbaar met de Tenniselleboog, die juist klachten geeft aan de buitenkant van de elleboog.
De groep spieren aan de voorkant van de voorarm (de handpalmzijde) worden de voorarmflexoren genoemd. De functie van deze spieren is het buigen van de pols en de vingers. De voorarmflexoren hebben een gezamenlijke aanhechting op de binnenzijde van de elleboog. Ze hechten zich hier aan op het bot via een pees.
Tijdens het samentrekken van de voorarmflexoren komt er spanning op de pees te staan. Wanneer deze pees vaak onder spanning staat, door veel herhalingen of door een grote kracht, kan er schade aan de pees ontstaan. De Golferselleboog is een aandoening waarbij er schade is met navolgend ontsteking en degeneratie aan de pees die vastzit aan het bot van de binnenzijde van de elleboog. Dit komt meestal door graduele slijtage en scheurtjes geassocieerd met overbelasting. De aandoening kan echter ook ontstaan door een specifiek trauma.
Hoewel deze aandoening kan voorkomen op elke leeftijd, wordt de aandoening veel gezien bij personen tussen de 40 en 60 jaar
Wat zijn de oorzaken?
In tegenstelling tot de naam, is golfen geen vereiste om deze aandoening te krijgen. Feitelijk wordt de golferselleboog meer gezien bij mensen die niet aan golf doen, dan mensen die deze sport wel beoefenen. Personen ontwikkelen deze aandoening typisch door activiteiten waarbij er herhaalde pols buiging tegen weerstand wordt vereist of bij activiteiten waarbij herhaalde grote knijpkracht nodig is. Activiteiten die de bovenstaande eigenschappen kunnen bevatten zijn:
- Golf
- Tennis (voornamelijk bij het slaan met topspin)
- Squash
- Badminton
- Waterskien
- Bodybuilding of gewichtheffen
- Timmerwerk
- Gymnastiek
- Schilderen
- Houthakken
- Metselen
- Herhaald een schroevendraaier gebruiken
- Brei- en naaiwerk
- Computerwerk
Deze aandoening treedt vaak op na het plots stijgen van activiteiten die belastend zijn voor de voorarmflexoren (bijvoorbeeld een 4 daags golftoernooi) of door veranderingen in de huidige activiteiten (bijvoorbeeld een nieuwe tennisslag of nieuw racket gebruiken). Indien men de aandoening door het spelen van golf oploopt, komt dit vaak door een slechte golfswing techniek.
Soms, kan deze aandoening zich ook plotseling ontwikkelen. Dit komt dan meestal door een krachtige beweging waarbij er veel kracht of veel grijpkracht wordt gevraagd van de arm. Bij golf doet deze situatie zich voor wanneer men naast de bal slaat of hard de grond raakt.
Een blessuregeschiedenis met pols-, elleboog-, schouder- of nekklachten, kunnen een verhoogde kans geven op het ontwikkelen van een golferselleboog.
Ontdek ook alles over een slijmbeursontsteking!
Welke factoren kunnen bijdrage tot het ontwikkelen van deze blessure?
Er zijn verschillende factoren die personen gevoelig maken voor het ontwikkelen van deze aandoening. Deze factoren worden door de fysiotherapeut vastgesteld en gecorrigeerd. Sommige van deze factoren bevatten:
- Te veel of verkeerde training of activiteit
- Slechte sporttechniek of materiaal
- Spierzwakte
- Gewrichtstijfheid
- Mediaal collateraal ligament instabiliteit
- Verkorte spieren
- Inadequate warming-up
- Aandoeningen aan de nek, schouder, bovenrug of zenuwen die naar de elleboog lopen
Wat zijn tekens & symptomen?
De symptomen geassocieerd met een golferselleboog ontwikkelen zich meestal gradueel over verloop van tijd. In het begin zijn de symptomen meestal aanwezig in de vorm van pijn na een zware of ongewoonlijke activiteit. Deze klacht is vaak aanwezig vlak na het ’s morgens wakker worden. Personen met deze aandoening ervaren gewoonlijk pijn gelokaliseerd op de elleboog, 1-2 cm onder het uitstekende bot aan de binnenzijde van de elleboog. Deze pijn neemt toe indien men stevig op deze regio duwt. Soms kan de pijn ook uitstralen naar de voorarm toe.
Bij minder ernstige gevallen, zal een persoon weinig pijn ervaren. Bij ernstige gevallen, kan de pijn je beperken in het dagelijks leven(activiteiten) en elleboogblessure je ’s nachts wakker houden. Meestal voelt de pijn tijdens activiteit scherp aan. Soms kan deze geassocieerd zijn met pijn in de schouder, nek en bovenrug pijn aan dezelfde zijde van het lichaam.
Personen met deze aandoening ervaren vaak een toename in pijn tijdens dagelijkse activiteiten, zoals het optillen van een beker, omdraaien van een deurknop, openen van een pot, een hand schudden, boodschappen tillen of tijdens het sturen van de auto. Ook kan men voornamelijk ’s morgens last hebben van een stijf gevoel in de elleboog.
Hoe wordt de diagnose gesteld?
Meestal is een anamnese(het typische verhaal dat de patiënt verteld over zijn klacht) in combinatie met een klinisch onderzoek van de fysiotherapeut, voldoende om tot de diagnose te komen. Verder onderzoek zoals een MRI scan of Echografie kan in zeldzame gevallen nodig om deze diagnose te bevestigen.
Wat is de prognose?
Met gepaste behandeling kan het binnen een aantal weken herstellen. Bij meer ernstige en chronische gevallen, kan herstel tot wel 6 maanden duren. Vroege fysiotherapeutische interventie is erg belangrijk voor een snel herstel.
Hoe wordt een golferselleboog behandelt?
De meeste personen met deze aandoening kunnen goed behandeld worden met fysiotherapie. Deze behandeling bevat onder andere het vaststellen en corrigeren van verschillende factoren die mogelijk hebben bijgedragen aan het ontstaan van deze aandoening.
Het succes van het behandelen van deze elleboogblessure is sterk bepaald door de samenwerking met de patiënt. Dit komt voornamelijk omdat het van belang is dat de patiënt de arm genoeg laat rusten nadat hij activiteiten heeft uitgevoerd die de pijn doen toenemen. Deze benadering blijft van kracht totdat de patiënt klachtenvrij is. Activiteiten die de elleboog en de voorarm veel belasten moeten zo min mogelijk worden uitgevoerd.
Deze activiteiten zijn: ‘gripsporten’(golf, tennis, gymnastiek, gewichtheffen etc.), grijp activiteiten en dragen of optillen. Indien de arm meer rust krijgt, kan het lichaam het helingsproces inzetten. Wanneer de patiënt de activiteiten pijnvrij kan uitvoeren, mag de belasting gradueel worden opgevoerd zonder dat de symptomen toenemen, zodat de patiënt langzaam kan terugkeren naar zijn oorspronkelijke dagelijkse activiteiten.
Het negeren van symptomen/klachten kan er voor zorgen dat het probleem chronisch wordt. Een onmiddellijke, gepaste behandeling van deze blessure is essentieel voor snel herstel. Wanneer de aandoening eenmaal chronisch is, verloopt het helingsproces veel trager.
Behandelen van een golferselleboog middels het R.I.C.E principe
Personen met een golferselleboog hebben meestal veel voordeel bij het volgen van het R.I.C.E principe. Het R.I.C.E staat voor Relatieve rust, Ijs/koelen, Compressie/druk, Elevatie/hoogstand van de arm. Dit principe is effectief in de startfase van de aandoening(de eerste 72 uur) of wanneer er inflammatoire tekens aanwezig zijn. Deze inflammatoire tekens kunnen zijn: roodheid, warmte, zwelling en ochtendpijn of pijn bij rust. Anti-inflammatoire/ontstekingsremmende medicatie kan het helingsproces bevorderen, door de pijn en zwelling te verminderen die gepaard gaat met de inflammatie.
Welke fysiotherapeutische behandeling wordt er toegepast?
Personen met deze aandoening krijgen tijdens de fysiotherapeutische behandeling, stretch- en krachtoefeningen. De fysiotherapeut geeft advies en sturing in welke oefeningen het best zijn voor de patiënt. Een excentrisch krachtprogramma is meestal vereist om volledig kracht- en functieherstel van de elleboog te bereiken (voornamelijk in chronische gevallen)
Een stapsgewijze terugkeer naar sport en activiteiten wordt geëvalueerd door een fysiotherapeut en zal gebeuren in de laatste fase van de behandeling. Vaak kan een brace of ander steunmateriaal deze opbouw in activiteiten ondersteunen.
Fysiotherapeutische behandeling van personen met deze aandoening is noodzakelijk voor een snel herstelproces, optimale uitkomst en om de kans op het opnieuw optreden van de aandoening te verminderen. De fysiotherapeutische behandeling kan bestaan uit:
- Weke delen massage (soft-tissue)
- Shockwave therapie
- Elektrotherapie (bijv. Ultrasound)
- Medical taping of easytaping
- Bracing
- Gewricht mobilisatie
- Zenuw stretching
- Ijs of warmte therapie
- Progressieve oefeningen om flexibiliteit en kracht te bevorderen
- Houdingscorrectie
- Behandeling van gerelateerde klachten(voornamelijk nek, schouder of bovenrug aandoeningen)
- Advies
- Training en activiteit aanpassingen
- Sporttechniek correctie (bijv. golfswing)
- Anti-inflammatoir advies
- Dry-needling
- Triggerpoint therapie
Welke andere behandelingen bestaat er?
Indien de fysiotherapeutische behandeling niet aanslaat kan de fysiotherapeut in overleg, uw huisarts contacteren om zo de verdere richting van de behandeling te bepalen. Dit kan verder onderzoek inhouden, zoals: Röntgenfoto’s, ultrasound of een MRI. Of een ander soort behandeling, zoals: medicatie, corticosteroïden injectie of verwijzing naar een gespecialiseerde arts. In uiterst zeldzame gevallen zal er een operatie plaats vinden.
Bekijk hier een onderzoek over een golferselleboog.
Lees meer over slijmbeursonsteking in de schouder.
