Stap 1: Wat is de oorzaak?:
De oorzaak van een tenniselleboog, epicondylitis lateralis, is vaak spanning en overbelasting. Dit kan een acute of langdurige overbelasting zijn. Het herhaaldelijk en vaak tillen van zware voorwerpen of uitwringen van een vaatdoek zijn voorbeelden van langdurige overbelasting. Een val op de arm kan een acute overbelasting op de pees zijn. Daarnaast kunnen ook blokkades in de nek of rug, schouders of pols leiden tot een tennisarm. Onze therapeuten zullen daarom niet alleen naar de elleboog kijken, maar ook naar andere betrokken structuren.
Stap 2: Fysiotherapeutische behandeling
De belasting op de aanhechting van de polsstrekkers moet vaak verminderd worden om de pees te laten herstellen. Daarnaast kunnen fysiotherapeutische technieken, zoals shockwavetherapie, fricties, taping, mobilisaties, manipulaties of dry needling toegepast worden om de klacht te behandelen. Ook kunt u specifieke oefeningen van onze therapeuten krijgen om verkeerde belasting te voorkomen.
Stap 3: Persoonlijke nazorg – voorkom de klachten!
Bij een tennisarm, epicondylitis lateralis, kunnen verschillende fysiotherapeutische behandelingen ingezet worden om de klachten te verhelpen en om herhaling van dezelfde klacht te voorkomen. Een tennisarm ontstaat niet van de één op de andere dag. De behandelaar kan met bepaalde apparatuur en fysiotherapeutische handelingen de irritatie dempen en de spieren wat ontspannen. Een bepaalde fysiotherapeutische behandelingen heeft bij de ene patiënt wel resultaat en bij de ander niet, toch gaat dit meestal vanzelf over. Iedere behandeling heeft een succeskans van ongeveer 70%. Dit geldt ook voor een operatie. Mede daarom wordt niet aan iedereen meteen een operatie aanbevolen.
Behandelingen bij een tenniselleboog
Hieronder een overzicht van de fysiotherapeutische behandelingen bij deze blessure:
- Weke delen massage (soft-tissue)
- Shockwave therapie
- Elektrotherapie (bijv. Ultrasound)
- Medical taping of easytaping
- Bracing
- Gewricht mobilisatie
- Ijs of warmte therapie
- Progressieve oefeningen om flexibiliteit en kracht te bevorderen
- Houdingscorrectie
- Behandeling van gerelateerde klachten(voornamelijk nek, schouder of bovenrug aandoeningen)
- Advies
- Training en activiteit aanpassingen
- Sporttechniek correctie
- Anti-inflammatoir advies
- Dry-needling therapie
- Triggerpoint therapie
Wat is een tenniselleboog?
Een tenniselleboog (ook wel laterale epicondylitis genoemd) is een veel voorkomende overbelastingsletsel dat pijn veroorzaakt aan de buitenzijde van het ellebooggewricht. Het volledig strekken van de elleboog kan erg pijnlijk zijn. Daarnaast is het ook de meest voorkomende aandoening aan de elleboog. De tennisarm komt voor bij volwassenen en zeker niet alleen bij tennisers.
De groep spieren aan de achterkant van de voorarm (de handrugzijde) worden de voorarmextensoren genoemd. De functie van deze spieren is het strekken van de pols en de vingers. De voorarmextensoren hebben een gezamenlijke aanhechting van de pezen bevindt zich op de buitenzijde van de elleboog. Ze hechten zich via een pees hier aan op het bot. Pijn bij een tenniselleboog wordt veroorzaakt door een te langdurige trek op het botvlies wat een ontsteking geeft. Het strekken van de elleboog, de pols en de vingers wordt als pijnlijk ervaren. Ook is het mogelijk dat er triggerpoints in de elleboog aanwezig zijn.
Bekijk de video waarin Maikel uitlegt wat de tenniselleboog inhoudt, wat de oorzaken zijn, wat de tekens en symptomen zijn en welke behandelmethodes toegepast kunnen worden.
Tijdens het samentrekken van de voorarmextensoren komt er spanning op de pees te staan. Wanneer deze pees vaak onder druk staat, door veel herhalingen of door een grote kracht, kan er schade aan de pees ontstaan. De larale epicondylitis is een aandoening waarbij er schade is met navolgend ontsteking en degeneratie aan de pees die vastzit aan het bot van de buitenzijde van de elleboog. Dit komt meestal door graduele slijtage en scheurtjes geassocieerd met te veel spanning. De aandoening kan echter ook ontstaan door een specifiek trauma.
Hoewel een tenniselleboog op elke leeftijd kan voorkomen, wordt de aandoening veel gezien bij personen tussen de 40 en 50 jaar.
Video over ‘de 2 spieren’ die een tennisarm veroorzaken:
Wat zijn de oorzaken?
In tegenstelling tot de naam tenniselleboog, is tennissen niet noodzakelijk om deze aandoening te ontwikkelen. Feitelijk wordt deze blessure meer gezien bij mensen die niet tennissen, dan mensen die deze sport wel beoefenen. Personen ontwikkelen deze blessure door activiteiten waarbij er herhaalde pols strekking tegen weerstand wordt gevraagd. Activiteiten die een tenniselleboog mogelijk kunnen uitlokken zijn:
- Tennis
- Squash
- Badminton
- Timmerwerk
- Schilderen
- Houthakken
- Metselen
- Herhaald een schroevendraaier gebruiken
- Brei- en naaiwerk
- Computerwerk
Personen kunnen deze elleboogblessure ook ontwikkelen door andere activiteiten waarbij er herhaalde of zware knijpkracht van de hand nodig is.
Ontwikkeling van een tenniselleboog
Een tenniselleboog treedt vaak op na het plots stijgen van activiteiten die belastend zijn voor de voorarmextensoren (bijvoorbeeld een 4 daags tennistoernooi) of door veranderingen in de huidige activiteiten (bijvoorbeeld een nieuwe tennisslag of nieuw racket gebruiken). Soms, kan deze aandoening zich ook plotseling ontwikkelen. Dit komt dan meestal door een krachtige beweging waarbij er veel kracht of veel grijpkracht wordt gevraagd van de arm. Bij tennisspelers doet deze situatie zich vaak voor wanneer men een slechte backhand techniek hanteert. Een blessure geschiedenis met pols, elleboog, schouder of nekklachten, kunnen een verhoogde kans geven op het ontwikkelen van een tenniselleboog en pijn aan de elleboog.
Welke factoren kunnen bijdragen?
Er zijn verschillende factoren die personen gevoelig maken voor het ontwikkelen van deze aandoening. Deze factoren worden door de fysiotherapeut vastgesteld en gecorrigeerd. Sommige van deze factoren bevatten:
- Te veel of verkeerde training of activiteit
- Slechte sporttechniek of materiaal
- Spierzwakte
- Gewrichtstijfheid(voornamelijk in de pols, elleboog, nek of bovenrug)
- Verkorte spieren
- Inadequate warming-up
- Slechte houding
- Slechte revalidatie van eerdere elleboogblessure(s)
- Blessuregeschiedenis van de nek, schouders, bovenrug of zenuwen die naar de elleboog lopen.
Bij tennissers kan racket grootte, grijpkracht, bespanning van het racket, ondergrond of balgewicht bijkomstig bijdrage aan het ontwikkelen van deze blessure.
Wat zijn tekens & symptomen van een tenniselleboog?
De klachtn worden geassocieerd met een laterale epicondylitis enontwikkelen zich meestal gradueel over verloop van tijd. In het begin zijn de symptomen meestal aanwezig in de vorm van pijn na een zware of ongewone activiteit. Deze klacht is vaak aanwezig vlak na het ’s morgens wakker worden. Personen met deze aandoening ervaren gewoonlijk pijn gelokaliseerd op de elleboog, 1-2 cm onder het uitstekende bot aan de buitenzijde van de elleboog. Deze pijn neemt toe indien men stevig op deze regio duwt. Soms uitstralend naar onderarm, pols en hand.
Van weinig tot flinke last
Bij minder ernstige gevallen, zal een persoon met een tenniselleboog of golferselleboog weinig pijn ervaren. Bij ernstige gevallen, kan de pijn beperkend werken in het dagelijks leven(activiteiten) en men ’s nachts wakker houden. Meestal voelt de pijn tijdens activiteit scherp aan, soms is de pijn uitstralend. Soms kan deze elleboogblessure geassocieerd zijn met nek, schouders en bovenrug pijn aan dezelfde zijde van het lichaam. Bij langdurige klachten kan er een afname van spierkracht en grijpkracht geobserveerd worden. Door te veel belasting zullen er kleine scheurtjes ontstaan in de bot-pees aanhechting, ook wel peesontsteking genoemd. Hierdoor kan de tenniselleboog chronisch worden.
Personen met een tenniselleboog ervaren vaak een toename in pijn tijdens dagelijkse activiteiten, zoals het optillen van een beker, omdraaien van een deurknop, openen van een pot, een hand schudden, boodschappen tillen of tijdens het sturen van de auto. Ook kan men voornamelijk ’s morgens last hebben van een stijf gevoel in de elleboog. soms kan er pijn optreden bij het rekken van de pols-strekkers (elleboog gestrekt en de hand in de richting van de handpalm bewegen)
Hoe wordt de diagnose gesteld?
De diagnose wordt meestal gemaakt op basis van een anamnese (het typische verhaal dat de patiënt verteld over zijn klacht) in combinatie met een klinisch lichamelijk onderzoek van de fysiotherapeut. Voor het stellen van de diagnose is meestal geen nader onderzoek nodig.
Wat is de prognose?
Met gepaste behandeling kan een tenniselleboog binnen een aantal weken herstellen. Bij meer ernstige en chronische gevallen, kan herstel tot wel een half jaar duren. Soms is het nodig om een operatieve behandeling te ondergaan, dit wordt in een dagbehandeling verricht. Daarnaast kan er ontstekingsremmend middel te irritatie doen verminderen. Vroege fysiotherapeutische interventie is erg belangrijk voor een snel herstel, door lokale frictie kan de pijn dempen. Na de behandeling en herstel kun je de elleboog gewoon gebruiken. Wel worden zware werkzaamheden afgeraden in de eerste twee weken. Een elleboogbrace kan de klachten soms goed verlichten.
Welke oefeningen kan ik thuis doen?
De fysiotherapeut zal de oefeningen selecteren en deze duidelijk uitleggen. De oefeningen worden meestal 2-3x per dag uitgevoerd en mogen geen toename in de klachten veroorzaken. Het is wel belangrijk om verkeerde belasting te voorkomen. Mogelijke oefeningen kunnen zijn:
De tenniselleboog stretch
Strek de elleboog naar voren op schouder hoogte met de handrug naar het plafon. Trek met de andere hand de vingers naar beneden, zodat de handpalm naar het lichaam wijst. Zorg dat u tijdens deze oefening een mild tot middelmatige stretch in de spieren voelt, zonder toename van de pijn. Houd deze stretch 15 seconden aan en herhaal dit 4 keer.
Het knikje
Zit of sta rechtop met de schouders licht naar achteren. Maak een klein knikje met de kin totdat u een mild tot middelmatige stretch in de nek voelt. Tijdens dit knikje, houd u de ogen en neus naar voren gericht. Houd dit 2 seconden aan en herhaal dit 10 keer, zonder dat de klachten toenemen.
De schouderblad squeeze
Zit of sta rechtop. Voer een klein knikje van de kin uit en trek de schouder licht naar achteren. Breng nu de schouderbladen naar elkaar toe, zover als dat pijnvrij gaat. Houd dit 5 seconden aan en herhaal dit 10 keer, zonder dat de klachten toenemen.
Bekijk hier alle elleboogklachten.
Bekijk hier een onderzoek over een tenniselleboog.
