💎 Eindverslag door Serge – over Sabine (39)
Fit de Zomer In – De weg naar Puur Vitaal
Sommige deelnemers maken in 90 dagen zo’n innerlijke reis, dat je alleen maar stil kunt zijn en luisteren.
Sabine is zo iemand.
Ze kwam binnen met een indrukwekkend verhaal. Niet alleen vanwege haar diagnoses – hEDS, fibromyalgie, slijtage aan beide heupen – maar vooral vanwege alles wat ze al had doorstaan. Jarenlange revalidatie. Silversplints om alle vingers. Schroeven in haar heup. Operaties, traumabehandeling, EMI, regressietherapie, hypnotherapie, Reiki. Ze was zó bekend in het ziekenhuis dat het personeel dacht dat ze er werkte.
En toch stond ze er. Zonder splints. Zonder chronische pijn. Steviger dan ooit.
Wat overbleef? Een trage schildklier. Terugkerende oogontstekingen. En een verlangen dat dieper ging dan lichamelijke klachten.
🧭 Haar echte doel?
Sabine had ooit, in een meditatie, een beeld van zichzelf gezien. Een versie van zichzelf die vrij was. Gezond. Helder. Rustig.
Dat beeld werd haar intentie. Niet iets wat ze ‘wel leuk zou vinden’ – maar iets waarvan ze voelde: “Dat ben ik.”
Ze wilde niet alleen vrij zijn van klachten. Ze wilde vrij zijn van de angst vóór klachten. Vrij van stress. Vrij van het idee dat ze zich moest aanpassen. Vrij van projecties. Vrij van overleving.
En misschien nog wel het belangrijkste:
vrij om zichzelf écht te zien.
💥 De valkuil
Zoals zovelen kwam ze binnen met de hoop: misschien zit hier de quick fix die ik gemist heb.
Dus ze gaf alles.
- Intermittent fasting
- Gezond eten
- Krachttraining
- Wandelen
- Koud douchen
- Mediteren
- Schrijven
Tot ze zichzelf weer voorbijliep. Opnieuw.
Want dat was precies het patroon: knallen, perfectionisme, alles willen oplossen… gisteren nog.
🔄 De ommekeer
Toen kwam het kantelpunt. Halverwege de challenge besefte ze:
“Het is niet dat het niet werkt… het is dat ík niet kan ontvangen zolang ik blijf vechten.”
En vanaf dat moment begon de echte transformatie. Geen magische voor-en-na-foto.
Maar een shift van binnenuit.
Van forceren naar voelen.
Van controle naar vertrouwen.
Van aanpassen naar thuiskomen.
✨ Het inzicht van week 12
In de laatste week van de challenge gebeurde er iets.
Ze keek naar haar bril. En voelde ineens: “Ik wil mezelf zien. Niet meer vanachter glas. Niet meer door de ogen van anderen. Niet meer vanuit wat ik denk dat ik moet zijn.”
Ze realiseerde zich dat ze jarenlang geleefd had vanuit projecties. Van anderen. Van oude overtuigingen. Van angst.
En ineens wist ze: “Dat troebele beeld? Dat ben ik niet.”
“Ik wil mezelf zien, helder. Zoals ik écht ben. Niet glimmend voor de buitenwereld, maar zichtbaar voor mezelf.”
Dat is geen inzicht dat je opschrijft en afvinkt. Dat is werk. Laag voor laag.
Maar het was de start van iets echts.
🎯 Haar boodschap aan iedereen die denkt dat het te laat is
Sabine heeft lichamelijk al meer gedaan dan de meeste mensen in twee levens.
En toch zegt ze: “De echte shift zat niet in nóg een behandeling. Maar in durven vertragen. In leren voelen. In zachtheid.”
Ze weet dat haar zenuwstelsel nog graag “aan” staat.
Maar ze weet ook: rust is niet iets wat je vindt, het is iets wat je kiest.
En vanaf nu kiest ze. Elke dag opnieuw.
Voor haar.
Voor rust.
Voor waarheid.
Voor zicht – van binnen naar buiten.
🙏 Van mij naar haar
Sabine, jouw verhaal is geen succesverhaal. Het is een waarheidsverhaal.
Eerlijk, rauw, krachtig en kwetsbaar tegelijk.
Je hebt deze challenge niet “afgerond” – je hebt jezelf geopend.
Je hebt jezelf niet overwonnen – je bent jezelf gaan ontmoeten.
En precies dat… is de grootste overwinning.
Serge
