Als kind was Anita Matheij (60) al hoofdpijngevoelig, maar na een aanrijding namen de pijnaanvallen haar leven over. Tot ze in aanraking kwam met de Pijn Reset Methode. “Nu pas weet ik wat er allemaal in mijn lijf gebeurt.”
“Het had gesneeuwd, die dag in 2009. Zoals altijd was ik druk-druk-druk, waardoor ik gehaast vertrok naar mijn pilatesles. Doe nou maar rustig aan, flitste het nog door mijn hoofd. De bestelbus kwam van achter. Er was een doffe klap, gevolgd door regen van stukjes glas die door de auto vlogen. Ogenschijnlijk ongedeerd stapte ik uit de auto, maar ik lag wel twee weken lamgeslagen op de bank, niet in staat om iets te doen. Daarna moest ik weer aan het werk, maar het ging niet. Ik zou net een nieuwe opleiding lanceren, de deelnemers stonden al in de startblokken, maar ik moest alles afzeggen en het cursusgeld terugstorten. Ik kon niet meer voor of achteruit, lag in bed en voelde me waardeloos. Pas na een jaar heb ik heel voorzichtig mijn werk als kindertherapeut weer opgepakt. Na elke sessie echter werd ik geteisterd door vreselijke hoofdpijnen en kon ik zo mijn bed weer in. De neuroloog naar wie ik was doorverwezen stelde dat ik last had van migraine, spierspanningshoofdpijn en stress-gerelateerde hoofdpijn. Het hoofdpijndagboek waarin ik bij moest houden of de hoofdpijn ernstig, matig of licht was, stond boordevol kruisjes. Om toch te kunnen functioneren, slikte ik dagelijks de maximale dosis paracetamol, aangevuld met de hoogste doses triptanen tegen migraine.”
Outsider
“Per maand had ik zes tot acht aanvallen, die gemiddeld drie dagen duurden. Maar ze duurden ook weleens negen dagen. Werkelijk álles kon hoofdpijn triggeren. Stofzuigen, de was ophangen, iets zwaars tillen, fel zonlicht… Eén herinnering staat op mijn netvlies gebrand. Een zomerse dag waarop mijn man en twee dochters aan de
tuintafel zaten te kaarten, terwijl ik binnen zat met de gordijnen dicht. Ik voelde me een outsider. Al die keren dat ik niet mee kon doen als
ik weer eens een aanval had. Al die keren dat ik op het laatste moment weer een afspraak moest afzeggen. Mensen begrijpen niet dat je het ene moment oké kunt zijn en het volgende moment geveld bent door migraine. Dat heeft me vriendschappen gekost en voor spanning gezorgd in mijn relatie. Gelukkig heb ik een heel lieve en begripvolle man, maar ook hij heeft zijn grenzen. Toen een culinair weekendje Limburg waar hij zich enorm op had verheugd niet door kon gaan
vanwege de zoveelste aanval, sprong hij bijna uit zijn vel. Ik kon er niets aan doen, maar voelde me zó schuldig. Dan neem je toch een pil, denkt iedereen dan. Maar daarmee is een aanval niet over. Een pil verdooft de pijn, maar de prikkelgevoeligheid blijft. Alles komt tien keer zo hard binnen, je hele lijf is supersensitief. Heb je een aanval, dan wil je maar één ding en dat is je bed in, slapen en van de radar verdwijnen.”
Verslaafd aan pillen
“Elke aanval haalde me weer onderuit, elke keer brokkelde mijn zelfvertrouwen verder af. Al mijn kennis, inzicht, opgedane wijsheid, het was allemaal verdwenen. Na al die jaren kon ik het steeds slechter verdragen. Ik wilde nog maar één ding: dat het zou ophouden. In mijn diepste wanhoop heb ik weleens gespeeld met de gedachte er een
eind aan te maken. Dan zou ik verlost zijn van die altijd terugkerende pijn en de doorlopende angst voor de volgende aanval. Wat me op de
been hield, was mijn werk als kindertherapeut. Daarin voelde ik mijn waarde, dan kon ik de pijn en angst even wegdrukken. Al was het best frustrerend dat mijn cliënten allemaal stralend de deur uit gingen terwijl ik mezelf niet kon helpen en me vaak zo slecht voelde. Of ik weleens had gekeken waar de pijn vandaan kwam, werd me regelmatig gevraagd. Ja, natuurlijk, wat dacht je dan? Je kunt het zo gek niet bedenken of ik heb het geprobeerd: acupunctuur, bioresonantie, chiropractie, manuele therapie, mindfulness, osteopathie, reiki – en dat is nog maar een kleine selectie. Vaak zei zo’n therapeut aan het begin van de behandeling: ‘Het moet eerst erger worden en daarna wordt het beter.’ Het werd inderdaad erger, maar beter werd het nooit.
In 2019 kwam ik terecht op de hoofdpijnpoli van het Leids Universitair Medisch Centrum. De arts-assistent daar zei botweg: ‘Ja mevrouw, maar u heeft uzelf verslaafd gemaakt.’ Als je op het maximum aan pillen zit, creëert de medicatie juist hoofdpijn. Ik moest stoppen met alle pillen. Cold turkey. De hel waar ik toen doorheen ben
gegaan, is met geen pen te beschrijven. Daarna kwamen de oorspronkelijke hoofdpijnen weer terug. Opnieuw kreeg ik medicijnen voorgeschreven, die had ik gewoon nodig. Daarnaast raadde
de neuroloog dry needling aan. Dat laatste hielp enigszins. De aanvallen kwamen wat minder frequent waardoor mijn leven draaglijker werd. Al nam het de doorlopende angst voor de volgende
aanval niet weg.”
Online programma
“Januari 2021 had ik zoals elk nieuw jaar één wens: dat dit het jaar zou worden dat ik pijnvrij zou worden, al had ik de hoop na al die jaren
vergeefs zoeken bijna opgegeven. Tot ik diezelfde maand op Facebook een filmpje voorbij zag komen over de Pijn Reset Methode, waarin fysiotherapeut Maikel Korbmacher uitlegt hoe pijn werkt en hoe je daar zelf invloed op kunt uitoefenen. Zou dit mijn uitweg zijn? Een vlammetje hoop begon te flakkeren. Ik maakte een afspraak met Maikel en hij verzekerde me dat dit het jaar zou worden dat ik pijnvrij zou worden. Daar houd ik je aan, dacht ik. Eerst zien, dan geloven.
Maikel, die zelf lijdt aan chronische pijnen, verdiepte zich in de materie en legde uit hoe pijn werkt in het lichaam. Aan de hand daarvan zette hij een online programma op. Dat is een cursus
die je in twaalf weken doorloopt en waarbij je zelf veranderingen aanbrengt in je leven. Ik kwam erachter dat ik al die jaren eigenlijk geen idee had wat er tijdens zo’n pijnaanval allemaal in je lijf gebeurt. Bij chronische pijn ligt je focus volledig op de pijn en het elimineren ervan. Je bent alleen nog maar daarmee bezig en zo beland je in een vicieuze pijncirkel. Alle negatieve emoties, gedachten en overtuigingen worden teruggekoppeld naar het oerbrein, wat een stressreactie veroorzaakt in je lichaam. Er komt spanning te staan op je spieren en zenuwen, waardoor de pijn ontstaat. Maar niet alleen die negatieve emoties zijn stressvol voor je lichaam, slecht slapen, te weinig beweging, verkeerde voeding en altijd alles perfect willen doen, is dat ook. Ik kwam erachter dat ik altijd ‘aan’ stond waardoor mijn lichaam doorlopend kleine hoeveelheden adrenaline en cortisol aanmaakte. Stofjes die bedoeld zijn om te kunnen handelen in situaties waarbij gevaar dreigt. Mijn lichaam bleef voort durend alert en reageerde alsof er overal gevaar was. Niemand kan de hele dag ‘aan’ staan, dat houd je niet vol. Door de continue overprikkeling kwam mijn lichaam nooit tot rust, waardoor dus álles een hoofdpijnaanval kon veroorzaken.
Eigenlijk was de pijn een noodkreet van mijn lichaam, een sirene die riep: help, ik trek dit niet meer!”
Anita is nagenoeg pijnvrij
“Chronische pijn is een gelaagd probleem dat je op meerdere fronten aan moet pakken. Met steeds één ding tackelen red je het niet. Daarom heb ik op het gebied van beweging, voeding, stress, slapen en ademhalen kleine aanpassingen doorgevoerd. Ik eet gezonder én lekkerder. Niets ingewikkelds, gewoon iets minder vlees en brood en iets meer groenten en fruit. Elke ochtend ga ik een uur wandelen en elke dag trek ik me even terug om te mediteren, wat veel ruimte
geeft in mijn hoofd en lichaam. Ik heb geleerd de signalen te herkennen als ik weer te hard ga. Dat zit nou eenmaal in mijn aard en dat heb je er niet zomaar uit. Zodra ik voel dat zich spanning opbouwt in mijn nek en schouders, neem ik bewust gas terug. Dan doe ik een eenvoudige ademhalingsoefening die mijn lichaam direct weer naar de ontspanningsmodus brengt. Als de eerste maand merkte ik een enorme verbetering. De tweede maand begon de hoofdpijn te stabiliseren en de derde maand stond er nog maar één kruisje in mijn hoofdpijndagboek. Nu, een halfjaar verder, kan ik nauwelijks bevatten dat ik nagenoeg pijnvrij ben. Soms voel ik nog een beginnetje van hoofdpijn, maar dan weet ik precies wat ik moet doen om dat weer te laten verdwijnen.”
Weg zwarte wolk
“Het zijn zware jaren geweest. En niet alleen voor mij: als iemand chronisch ziek is of chronische pijnen heeft, trekt dat een zware wissel
op alle gezinsleden. Wat ik moeilijk vind, is dat ik voor mijn kinderen niet altijd de moeder heb kunnen zijn die ik graag wilde zijn. Doordat ik gevangen zat in mijn nachtmerrie, had ik niet altijd oog voor hun problemen. Nu ze volwassen zijn, wordt pas duidelijk hoe groot de impact van mijn ziek zijn op hen is geweest. Dat is verdrietig, maar er breken nu zonnigere tijden aan. Ik ben nog steeds verbaasd als ik in
een situatie kom die vroeger geheid voor een migraineaanval zorgde, die nu zonder problemen voorbijgaat. Dat ik mijn leven weer terug
heb, dat ik weer voluit kan genieten van alle leuke dingen in het leven, daar ben ik intens dankbaar voor. Ik realiseer me dat het nog niet
zo lang geleden is dat áltijd die zwarte wolk boven mijn leven hing. Dat sijpelde overal doorheen, waardoor ik het moest doen met sprankjes geluk. Dat ik nu volop kan genieten van alles, van mijn gezin, mijn werk, de natuur, dat ik weer kan léven, is onbetaalbaar.”
Bekijk hier het artikel (PDF) in de Libelle over Anita.
